سلام غريبه.آره منم دلتنگم.بيشتر ازونچه فكرشو بكني.خوب شد وبلاگتو ديدم (ديوانه چو ديوانه ببيند خوشش آيد.)
سكوت من نشانه ي آرامش نيست كه ديرگاهيست در كوچه هاي خاطره گم شده ام و خود را نمي يابم.
