سلام. احوال شما چطوره؟
خيلي وقت بود اينجا نيومده بودم ولي وبلاگتون يه دفعه به ذهنم رسيد.
راستش امروزه سخته آدم بخواد تعريفي از عشق و ازدواج داشته باشه.
شاگردا به حرف استادها گوش نمي دن استادها هم زبون شاگردها رو نمي فهمن.
متن قبليتون هم كه آدمو متاثر مي كرد. اميدوارم كه به آرزوهاتون برسيد و خستگي دلتون هم به قوت قلبِ پر از آرامش تبديل بشه. خدا كه كسي رو فراموش نمي كنه فقط يه خورده سختي به آدما مي ده تا قوي تر بشن. همه گاهي خسته مي شن.
شاد و موفق باشيد.
