سلام

و كجا بايد دنبال مهرباني گشت؟ بين انسان هايي كه هر كدام در دام تنيده هاي خويش آن قدر محسور شده اند كه حتي ديگه فرصت نگاه كردن به خودشونو هم ندارند؟ ديگران پيش كش. همه خسته. همه دل شكسته. همه در عين اين كه در حسرت يك مهرباني كاممان خشكيده است نه فرصت و نه انگيزه اي براي مهرباني نداريم. مگر اين دنيا را ما نمي سازيم؟ فكر كنم يه بار ديگه بايد به خودمون و انسانيت خودمون برگرديم. ين روزها روزهاي خوبي هم هست براي برگشتن به خود.

يامن لا يبرمه الحاح الملحين