سلام مجدد
راجع به مرگ:
براي من مرگ ترمز زندگيه. يعني منو هشدار مي ده كه هر سمتي نروم. مواظب دره ها و پرتگاه ها باشم. جاده ي زندگي هموار و آسفالت شده نيست. ناهمواري و دست انداز داره. بايد مواظب بود.
باهاش دوست شده ام.
مرگ واقعيت انكار ناپذيري است. ضمنا نگاه اسلام به مرگ نگاه زيبايي است. بدين صورت كه مرگ نابودي نيست. يك گذر و عبور است. پل است. پس ترس ندارد. چون پيش بخشنده ترين موجود هستي يعني خدا مي ريم.
از قديم گفتند: آن را كه حساب پاك است از محاسبه چه باك است.
تلاش خودمونو مي كنيم كه گناه نكنيم. توبه و استغفار هم هست. هم ترس و هم اميد. هر دو توسط دين پيشنهاد شده است.
اميد ( رجا )، حركت و پويايي مي بخشد و ترس ( بيم / خوف)، مراقب بودن و نظارت بر رفتار و كردار را به دنبال دارد.
حديث داريم: صبح وقتي بيدار مي شويد جوري به زندگي نگاه كنيد كه انگار تا ابديت زنده هستيد. با اين نگاه ابدي به كار و تلاش و زندگي بپردازيد. وقتي كه شب بر مي گرديد منزل، قبل از خواب اين جوري خودتونو بررسي كنيد كه ديگه مي ميريد و زندگيتون تموم مي شه. حساب هاي روزانه تونو بررسي كنيد كه چه كارهايي انجام داده ايد و چه كارهايي رو انجام نداده ايد.
ديدمون بايد معتدل باشه.
بهر حال سيستم زندگي مون رو بايد هميشه رفرش كنيم.
موفق و شاداب و نويسا باشيد
