سلام دوست خوب و گرامي

شرف المكان بالمكين (ارزش مكانها به ساكنين آنهاست) و مگر نه اين است كه روزگاري اين سرزمينهاي پاك معبر سربازان حضرت رسول بودند؟ همانهايي كه رسول اكرم صلي الله روزي به وجودشان مادرمان زهراي مرضيه را تسلاي خاطر داد كه در آخرالزمان بر حسين غريبش مويه خواهند كرد؟ آنان كساني بودند كه عطر وجودشان از وراي قرنها به مشام حضرتش رسيده بود و چه عجب است اگر به بركت ايشان خاك شلمچه و طلائيه و دهلاويه بوي عطر گرفته باشد؟ آنان بر حسين زهرا گريستند و مادرمان زهرا آمد براي ديدنشان و اين نه عجب است كه اگر غير از اين بود عجيب بود.

يا حق